Lifi spillinginn! Niður með siðbótina!

Í haust í búsáhaldabyltingunni var mikið rætt um siðbót og þörf á henni í íslensku þjóðfélagi.  Ekkert bólar samt á að nokkuð breytist.  Skipt var um stjórn.  En ekkert breyttist.  Enn eru menn að ráða vini sína í vinnu hjá ríkinu.  Enn valsa hér auðmenn um óáreittir af yfirvöldum.  Enn er verið að einkavæða og selja eigur úr almannaeigu.  Enn láta starfsmenn Reykjavíkurborgar, sem fyrirtækin sem þeir véla um séu þeirra eigin eign, frjálsar til ráðstöfunar.  Enn eru þeir, sem sigldu efnahag þjóðarinnar í strand, að stjórna stærstu fyrirtækjum og fjármálastofnunum, þó ekki hafi þeir verið í sviðsljósinu í góðærinu, heldur setið í stjórnum eða í lykilstörfum ýmsum.  Það berast sífellt fréttir af allskyns handeringum á málum stórskuldara útrásarinnar.  Niðurfærslur og niðurfellingar á lánum þeirra, kaup og sölur á eignum þeirra.  Þeim er verið að bjarga bakvið tjöldin, hægt og hljótt.  Segir almannarómur...Á meðan eru fjöldi heimila í uppnámi vegna afleiðinga hruns auðmannanna og stjórnmálaelítunnar/auðvaldsins.  Eignir brenna upp!  Lánin hækka og hækka, m.a. vegna aðgerða ríkisstjórnarinnar.  Börnin/unglingarnir komast ekki í skólann.  Bíllinn er tekinn vegna vanskila og lánið heldur samt áfram að hækka.  Ekki er til peningur fyrir mat.  Rafmagnsreikningurinn er ógreiddur.  Heimilið er að leysast upp. 

Arðránið rís hæst núna í kreppunni!  Nú er ekki lengur hægt að ræna launamanninn hluta af virðisauka vinnu hans!  Þá er gengið að sparnaði hans!  Þeim eignum sem hann hefur nurlað saman með vinnu sinni!  Nú skal hann ekki geta brauðfætt sig og sína, og ekki haldið sparnaði sínum!  Ekki menntað börnin sín! 

*** 

Lifi spillingin!  Niður með siðbótina!