Ásta Möller og forysta Sjálfstæðisflokksins.

   Ásta hefur ekki enn sagt okkur hvort hún telur enn, að Forsetinn sé "ógnun við lýðræðið."  Hún hefur aðeins sagt að hún hafi ekki áhyggjur.  Og nú er komin ný "ógnun við lýðræðið."  Það er að sjálfsögðu Sigurður Líndal, sem segir að Forsetinn hafi stjórnskipulegu hlutverki að gegna þegar kemur að stjórnarmyndunum. Sigurður er helsti sérfræðingur þjóðarinnar í þessum málum og verður ekki ásakaður um "vinstri"villu!  

   Alltaf af og til afhjúpa Sjálfstæðismenn sjálfa sig og raunverulegan hug sinn til lýðræðisins og stjórnskipunar Lýðveldisins.  Það gerðist í fjölmiðlamálinu, kringum íbúakosningarnar í Hafnarfirði og svo nú.  Allur skilningur, sem þjóðin hefur haft á neitunarvaldi forsetans var tekinn og snúið á rönguna vegna þess að það hentar ekki Sjálfstæðismönnum, að forsetinn getur vísað málum til þjóðarinnar.  Íbúalýðræði er eitthvað sem fer óendanlega í taugarnar á talsmönnum flokksins.  Og nú er Forseti Lýðveldisins orðinn "ógnun við lýðræðið."  Eða er það kannski bara Ólafur Ragnar Grímsson, sem af sínum alkunna kvikindisskap bíður eftir tækifæri til að geta sett "lýðræðissinnunum" stólinn fyrir dyrnar.  Það skal tekið fram, að Ólafur Ragnar hefur aldrei sýnt neina tilburði til þess að virða ekki lög og stjórnarskrá landsins.  Sigurður Líndal kom með skemmtilegan vinkil á málið, þegar hann benti á, að það væri einsog ýmsir stjórnmálamenn þyldu ekki að völdum þeirra væru sett  takmörk. Ergó: Lýðræðið og stjórnskipun lýðveldisins Íslands setur ráðamönnum Sjálfstæðisflokksins mörk.  Þetta þola þeir illa.  Þessvegna eru skrif Matthíasar Jóhannessen, Styrmis Gunnarssonar og upphlaup Ástu Möller mjög athygliverð.  Það þarf ekki að segja mér, að skrif ritstjóranna séu sett á blað í einhverju tómarúmi umræðunnar í innsta hring Sjálfstæðisflokksins, sem þeir eru hluti af.  Þau eru í samhljómi við orð stjórnmálaleiðtoga flokksins Davíðs Oddssonar, Geirs H. Haarde og annarra.  Og hvaða ályktanir getur svo þjóðin dregið af þessu:

Lýðræðið og regluverk þess setur völdum forystumanna Sjálfstæðismanna takmörk, sem þeir þola ekki og vilja þessvegna afnema.  Má í því sambandi nefna stjórnarskrárbreytingarnar, sem  Sjálfstæðismenn vilja koma í gegn, sérstaklega um hlutverk Forsetans.

Forystumenn Sjálfstæðisflokksins vilja ráða gangi mála eftir kosningar, sama hver niðurstaða kosninganna verður.  Það má ekki gerast, að Forsetinn gegni stjórnskipulegu hlutverki sínu, þegar þar að kemur.  Sama hver niðurstaða kosninganna verður!  Þetta eru þeirra orð sjálfra!

Beint lýðræði, þ.e. íbúalýðræði, er eitur í beinum forystumanna Sjálfstæðisflokksins.  Þessvegna eru þær óþarfar og hættulegar.  Þær eru fordæmisgefandi og geta þessvegna orðið til þess að takmarka völd forystumanna Sjálfstæðisflokksins.

Þeir tala fallega um lýðræðið, og telja sjálfa sig stundum sérstaka gæslumenn þess. En hver er raunveruleikinn.  Forystumenn Sjálfstæðisflokksins þola ekki þau takmörk sem lýðræðið og stjórnskipunin setur völdum þeirra.  Það sýndi sig í kringum fjölmiðlamálið og svo nú í skrifum ritstjóra Morgunblaðsins, bæði fyrrverandi og núverandi.  Þessir menn tilheyra innsta valdahring Sjálfstæðisflokksins og þeirra skrif endurspegla þann hugsanagang sem þar ríkir.

Ég ætla ekki að fullyrða neitt um, hvort einhverjir séu sérstök "ógnun við lýðræðið". En rifji maður upp það sem féllu úr munni forystumanna Sjálfstæðisflokksins og fl. í kringum  fjölmiðlamálið og svo skrif ritstjóranna þá og nú og orð þingmanns Sjálfstæðisflokksins nú, blasa staðreyndir við sem eru að minnsta kosti mjög umhugsunarverðar.

 

 

                                      

Athugasemdir

[Guðrún Magnea Helgadóttir, 2.5.2007 kl. 19:06]

Ég veit ekki hvort fólk almennt sjái að Sjálfstæðisflokkurinn aðhyllst einhliða vald það er að segja Einræði. Í Kastljósþætti RUV í gærkvöldi kom berlega í ljós að Árni Matthiessen (D) mislíkaði stórlega að þáttarstjórnandinn las upp staðreyndir sem hann hafði á blaði frá virtum aðilum um misheppnaðar stjórnaðaðgerðir ríkisstjórnarinnar til fjölda ára. Árni brást illa við og ásakaði stjórnanda um að fara ekki rétt með og hann færi með dylgjur