Skattamálin og lífeyrisþegarnir.

Prýðilegt að taka á sérstaklega á málum lágtekjufólks samkvæmt stefnuyfirlýsingunni.  Skattamál okkar verða lagfærð sérstaklega með hækkun persónuafsláttar.  Barnabætur til tekjulágra verða hækkaðar sérstaklega.  Og síðan á að fara ofaní saumana á öllu skerðingafargani tryggingabóta.  Allt horfir þetta til betri vegar, en Sjálfstæðismenn sitja á ríkiskassanum, svo róðurinn verður erfiður.  Jóhanna Sigurðardóttir hefur þó sennliega bein í nefinu til að láta ekki hægriöfgamennina í stjórninni kúga sig.  Hún er nú reyndar eini ráðherrann í stjórninni sem á traust mitt.  Þegar ég skoðaði ráðherralistann í gær var hún sú eina sem mér fannst traustvekjandi, allavega fyrir okkur lágtekjufólkið.  Ég vona svo að Íbúðalánasjóður verði henni ekki laus í hendi við frjálhyggjumennina.  Íbúðalánasjóður er eina von margra til að komast í eigið húsnæði, þar sem talsvert mikill munur er á því hvernig greiðslumat er unnið þar og bönkunum.  Bankarnir gera ráð fyrir mun hærri framfærslukostnaði en Íbúðlánasjóður.  Þeir reikna m.a. með því að venjulegt fólk eyði 25.000-40.000 krónum á veitingahúsum á mánuði! O.s.frv.

En athygli vekur í yfirlýsingunni stefnan í skattamálum og barnabótum, svo og í málefnum aldraðar og öryrkja.  Höfðu þá Stefán Ólafsson og Indriði H. Þorláksson rétt fyrir sér?  Stefnuyfirlýsingin styður það allavega!  Hvað segir Hannes H. um það?

Jákvæð viðbrögð við stefnuyfirlýsingu