Mannkærleikur?

Það verður ekki af þeim skafið, íbúunum við Njálsgötu, sem nú mótmæla væntanlegu heimili fyrir heimilislausa. Þeir hafa fjárfest í húsnæði í hverfi, sem varla hefur getað talist barnvænt hin síðari ár. Hversvegna hafa þeir gert það ? Jú, það þykir bæði fínt og þægilegt að búa í grend við miðbæinn, en það verður ekki bæði haldið og sleppt. Vilji maður búa við í miðbænum eða í grend við hann verður maður að sætta sig við ýmislegt, sem ekki fer fram í öðrum íbúahverfum svona yfirleitt. Háreisti og mannaferðir, allskyns starfsemi, skemmtanahald og fleira. Eðli málsins samkvæmt er staðsetning heimilis fyrir heimilislausa ekki starfsemi sem myndi ganga að setja upp í úthverfum fjarri miðbæjarsvæðinu. Bæði er þjónusta, sem íbúarnir sækja gjarna á miðbæjarsvæðinu og svo þrífast væntanlegir íbúar ekki í úthverfaumhverfi vegna þeirra lífshátta sem þeir hafa af ýmsum ástæðum tamið sér. En þetta er ekki í fyrsta skipti sem svona mótmæli fara fram í borginni og röksemdir þeirra sem hæst hafa eru þær sömu. Áhyggjur af verðfalli á fasteignum á svæðinu. Buddan er sem sagt þeirra viðkvæmasta líffæri. Ég man í augnablikinu eftir tveim  tilfellum þar sem væntanlegir íbúar einhverskonar heimila hafa ekki verið velkomnir í hverfi, en svo hafa mál einfaldlega gufað upp vegna þess að flest hefur gengið vandræðalaust. Hér á ég við heimili fyrir geðsjúka/geðfatla í Laugarásnum í Reykjavík og svo heimili Verndar á Teigunum (þar sem nú er rekið einskonar opið fangelsi). Í báðum tilfellum varð mönnum illt í buddunni af ástæðulausu. Íbúðaverð er síst lægra í næsta nágrenni við þessi heimili en annars staðar á sömu svæðum. Vandræði sem ýmsir töldu að fylgdi væntanlegum nágrönnum hafa ekki látið á sér kræla og flest gengið snurðulaust fyrir sig. Eða hefur einhver heyrt af einhverjum stórvandræðum á Teigunum eða í Laugarásnum nýlega?

Mótmæla staðsetningu á heimili fyrir heimilislausa