skarfur

4.4.2008 | 17:29

Ágætis leikrit Bláu handarinnar, svo sem.

Hannes Hólmsteinn gerði sig heiðarlegan, einlægan og auðmjúkan í framan í Kastljósinu. Hann vissi sem sagt ekki betur. Hvernig var það: Notkun á texta, sem er höfundarvarinn, sem sinn eiginn lítt breyttan? Í sumum tilfellum óbreyttan? Ja, hérna hér. Og ekki ritstuldur? Heldur hvað? Mér fannst Sigmar óþarflega "ljóskulegur" í í hlutverki spyrilsins. Fékk hann stíf fyrirmæli í handritinu, hvers mætti spyrja? Ja, spyr sá er ekki veit. Hvað um það, þá fær Sigmar örugglega prik hjá Bláu höndinni fyrir frammistöðu sína. Og auðvitað getur það komið sér vel í framtíðinni.

Það að Hannes var aðeins dæmdur til að greiða skaðabætur, en ekki til refsingar sýnist mér aðeins hafa verið af tæknilegum ástæðum. Frestur var liðinn og svo framvegis.

Svo kemur að málaferlum Jóns Ólafssonar gegn Hannesi. Og sem fyrr er Hannes sakleysið uppmálað, og einlægur og auðmjúkur. Fyrir mörgum árum lét Hannes einhver ummæli falla um Jón í ræðu og birti svo á síðu sinni á Háskólavefnum. Eitthvað fórst það fyrir einhverjum öðrum en Hannesi að taka ummælin út af síðu Hannesar aftur. Af hverju Hannes tók þau ekki út sjálfur veit ég svo sem ekki.

Ummælin fóru fyrir brjóstið á Jóni, sem taldi að þau gætu skaðað sig í viðskiptaheiminum í Englandi, þar sem umsvif Jóns fóru aðallega fram á þeim tíma, sem þau birtust á vef Háskólans.

Það var athyglisvert að fylgjast með Hannes tjá sig um þetta mál í Kastljósinu. Kom þar fram, að Hannes er alveg saklaus og grandalaus í málinu:

A Hann skilur ekki, að hann má ekki segja hvað sem er um hvern sem er.

B Hann skilur ekki, hversvegna Jón Ólafsson höfðar mál í Englandi.

C Hann skilur ekkert í enskum dómara að láta svona við sig.

Það hefði kannski verið betra fyrir Hannes að íhuga það á sínum tíma, hvort hann gæti staðið við ummæli sín um Jón Ólafsson, og hvort orð hans ættu sér stoð í veruleikanum. Það var að vísu þannig andrúmsloft í þjóðfélaginu, að sumir virtust álíta, að þeir gætu sagt, hvað sem þeim þóknaðist um þá þegna þjóðfélagsins, sem voru þeim ekki þóknanlegir, satt og logið, án þess að það hefði nokkrar afleiðingar. Má í þessu sambandi minna á orð Davíðs Oddssonar, en þau voru eitthvað að þessa leið: Það má bara ekkert segja hér lengur! Einhver orð hafði Davíð látið falla um einhvern, líklega Jón Ásgeir Jóhannesson, og fengið bágt fyrir.

Þessi hugsanagangur kemur svo fram í betli-auglýsingu frjálshyggjufélagsformannsins. Hannes hafi skrifað bók, sem hann mátti ekki skrifa og sagt eitthvað, sem hann mátti ekki segja blablabla.

Það er ljótt, ef Hannes þarf að lifa á samskotum einsog farandprédikari. En um það er aðeins eitt að segja: Honum var andskotans nær!