Þegar ég var í GaggóVest.

Það er ýmislegt sem kemur uppí hugann þessa dagana.  Kannski er það aldurinn.  Þegar ég horfi á útsendingar frá Alþingi Íslendinga skjóta sí og æ upp kollinum minningar frá þeim tíma, þegar ég var í GaggóVest!  Þá var ég í svokölluðu landsprófi í bekk, sem var samtíningur krakkaskratta úr öllum skólahverfum.  Okkur var safnað þarna saman í GaggóVest, þar sem við töldumst ekki húsum hæf annarsstaðar (eða þannig). 

Hegðun og framkoma sumra þingmanna, hér skulu enginn nöfn nefnd í bili, hefur minnt mig ansi mikið á uppákomurnar í þessum annars ágæta bekk mínum frá því að ég var 15 ára unglinngur.  Kennarar höfðu ekki svona fína bjöllu að dangla í, þegar við, með framíköllum og kjaftagangi og öðrum hávaða, gerðum út um vinnufriðinn í tímum.  Einn ágætur kennari tók það það til bragðs að brjóta niður kennarakrít í smámola og kasta í hausinn á verstu uppivöðsluseggjunum.  Og mikið árans sem hann var hittinn.  Og þegar krítarnar þraut flugu kennslubækurnar!  Annar kennari, einn af listamönnum þjóðarinnar, elti stundum nemendur um stofuna við að reyna að koma þeim út.  Orðinn fullorðinn og hafði safnað á sig kílóunum einsog fleirri.

Uppivöðslusemi þingmanna og vanstillt hegðun þeirra og framkoma vekur upp þessar ágætu minningar hjá mér úr landsprófsbekknum mínum í GaggóVest.  Við vorum að vísu bara 15-17 ára unglingar, sem hafði verið vísað úr okkar hverfaskólum vegna lélegs námsárangurs og slæmrara hegðunar.  En hvaða skýringar alþingismenn hafa á hegðun sinni veit ég ekki. 

Gjaldþol ríkisins ekki í hættu