Kosning Sigmundar í ljósi dagsins í dag. Er Sigmundur hlaupatík flokkseigendafélagsins?

 

Átök á fjölmennum fundi framsóknarmanna. Stuðningsmenn Sigmundar með fjölda nýrra félaga

Mikil átök hafa orðið í kvöld á sameiginlegum félagsfundi Framsóknarfélags Reykjavíkur og Félags framsóknarkvenna, þar sem verið er að velja fulltrúa Reykvíkinga á þing Framsóknarflokksins 16. til 18. janúar næstkomandi. Fundurinn var boðaður í húsakynnum flokksins á Hverfisgötu en vegna mikillar þátttöku varð að flytja hann yfir í Þjóðleikhúskjallarann þar sem hann stendur enn yfir.

Helsta mál flokksþingsins verður kjör nýs formanns.

Þótt samþykktir flokksins banni að smalað sé á fundi þar sem kosið er til flokksþings virðist sem stuðningsmenn Sigmundar Davíðs Gunnlaugssonar hafi mætt óvenju öflugir til leiks og komið keppinautum hans um formannsembættið á óvart. Rétt áður en flokksskrifstofan lokaði síðdegis mun Stefán Þór Björnsson, starfsmaður Fjármálaeftirlitsins, sem sagður er reyndur kosningasmali, hafa lagt fram inntökubeiðni 68 nýrra félaga, þar af á fjórða tug útlendinga.

Fullyrt var á fundinum í kvöld að sumir þessara útlendinga hefðu hvorki íslenska kennitölu né lögheimili hérlendis.

Stuðningsmenn Sigmundar undir forystu Kolbrúnar Ólafsdóttur, fyrrverandi aðstoðarmanns Sivjar Friðleifsdóttur, settu fram þá kröfu á fundinum, að nýju félagarnir fengju kosningarétt á fundinum.

Laganefnd félagsins tók málið fyrir og samþykkti að allir hinir nýju flokksfélagar fengju atkvæðisrétt.

Svo virðist sem stuðningsmenn Sigmundar geti ráðið mestu um það hverjir verða valdir á flokksþingið. Hafa þeir lagt fram sjálfstæða tillögu þess efnis, sem er önnur en fyrirliggjandi tillaga stjórna framsóknarfélaganna.

Heitar umræður hafa verið á fundinum og mikil spenna í lofti.

Gert hefur verið fundarhlé og voru menn að ráða ráðum sínum þegar síðast fréttist.

Viðbót:

Um miðnætti fréttist að setja ætti á fót fimm manna nefnd til gera tillögu um fulltrúa framsóknarfélaganna á flokksþingið.

Það er ljótt að stela!

Það fer að verða öllum ljóst að Sigmundur Davíð er  slægur og varasamur í samskiptum.  Áður, en hann komst í þá pólitísku aðstöðu, sem hann nú er í, virtist hann heiðarlegur, opinn og hreinskiptinn.  Í viðtölum í dag og í gær er hann farinn að minna á höggorm, sem reynir að tæla fórnarlamb sitt í færi við eiturbit sitt.  Slægðin skín í gegnum undanbrögðin, og það, sem Sigmundur virðist teljast klókt útspil, lítur frekar út fyrir að vera undirbúningur að banvænu biti. 

Útspil Framsóknar í dag, kjördag fyrir apríl lok og krafan um stjórnlagaþingið, er eftirákrafa, sem lyktar af tilraun til að finna út, hversu langt hann getur komist með SF.  Spurning, hvort Sigmundur er að reyna að koma á erfiðleikum milli Vg og SF.  Hann stelur kjördagshugmyndinni frá Vg og frumvarpinu frá Jóhönnu, sem lagði nánast samskonar fumvarp um stjórnlagaþing fram 1996.  Eftir því sem ég best veit var SF sátt við 9. maí.  Haldlagning eigna auðmanna er svo mál sem Sigmundur virðist ekki vilja snert á með töngum, hvað þá meir.  Eru auðmennirnir á bak við Framsókn farnir að kippa í taumana.  Finnur Ingólfsson og einkum Ólafur Ólafsson koma uppí hugann.  Finnur er að sumum álitinn valdamesti maður Framsóknar að Alfreð don Fredo undanskildum.  Þessir menn sleppa ekki taumunum þó nýr formaður setjist í stólinn!

Óttast Sigmundur Davíð grasrótarhreyfingarnar?  Neyðarstjórn kvenna undirbýr framboð.  Samtök sem berjast fyrir endurreisn lýðræðisins undirbúa framboð.  Því er grunsamlegt, að vilja endilega flýta kosningum sem mest.  Einnig kemur það Sjálfstæðisflokknum illa að kjósa snemma.  Vegna landsfundar, undirbúnings framboðslista og, að ógleymdu, formannskjörinu.  Óttast Sigmundur að Sjálfstæðisflokkurinn nái vopnum sínum?

Það er að mínu mati mótsögn fólgin í því að vilja flýta kjördegi og að segjast vilja endurreisa lýðræðið með nýrri stjórnarskrá.  Það virðist alla vega ekki sýna mikla lýðræðisást að vilja bregða fæti fyrir framboð grasrótarhreyfinganna.  Eða að gera öðrum flokkum erfiðara fyrir í eðlilegri vinnu við að takast á við framtíð sína.  Minnir meira á gamlar aðferðir stjórnmálastéttarinnar í pókerspil sínu um völdin!  Og lítið á endurnýjun í stjórnmálum, sem Framsókn þykist nú vera fulltrúi fyrir!  Ég tek fram, að ég hef litla sem enga samúð með Sjálfstæðisflokknum, en því meiri með grasrótarhreyfingunum .  Ég á ekki hlut að máli í þessum hreyfingum eða flokkum.  En á tímum sem þessum þurfum við síst á því að halda að notaðar séu aðferðir sem vekja togstreitu og úlfúð.  Við þurfum hreinskiptni og heiðarleika.  Skýr svör og skýran vilja.  Ekki undirhyggju.

Ég legg til að allar stjórnmálaheyfingar, sem hyggjast bjóða fram í vor, líka grasrótin, setjist niður og semju um kjördag með ofangreint í huga.  Hreinskiptni og heiðarleika.  Skýr svör og skýran vilja.  Fyrir framtíðina og lýðræðið.

 

Ekki óskaríkisstjórn Sigmundar Davíðs

27. janúar. Minningardagur Helfararinnar! "Amma mín dó ekki (í Helförinni) til að skaffa ísraelskum hermönnum yfirvarp til að drepa palestínskar ömmur á Gaza", segir Gerald Kaufman, Gyðingur og brezkur þingmaður!

 

International Holocaust Remembrance Day 2009

 

How does the city sit solitary, that was full of people! How is she become as a widow!...
She weeps sore into the night, and her tears are on her cheeks:
among all who loved her she has none to comfort her.
(Book of Lamentations)

Last week, after murdering 1400 people - of whom 400 were children - after bombing hospitals and mosques, schools, universities and humanitarian supplies, and tens of thousand of homes, Israel declared a cease-fire. A shameful parade of European leaders immediately went to Jerusalem to embrace the mass murderers and to pledge their support for the continuing siege of Gaza.

The primary purpose of this massacre was to break the spirit of the Palestinian people until they surrender and accept their fate as lesser human beings. As former Chief of Staff Moshe Yaalon said in 2002, "The Palestinians must be made to understand in the deepest recesses of their consciousness that they are a defeated people." European leaders support this goal, as did previous U.S. administrations, as do the ruling elites of Egypt, Jordan and Saudi-Arabia, despite the fury of their peoples. We wait to see if the freshly inaugurated Obama Administration will break with sixty long years of attack on the Palestinian people armed and financed by the U.S. and Europe.

We grieve with the people of Gaza. We see the faces of the children, of the women and the men; we hear their voices. We also hear the silence of the leaders of Western countries, intermittently broken by evasive platitudes. And we are reminded of the time when the world turned a blind eye while our forebears, our families, were slaughtered.

100,000 Palestinians were made homeless in Gaza this month. Most of them became refugees in 1948 when they were expelled at gunpoint from their towns and villages. Now they are homeless again, even in their land of exile, and at risk of being driven out from Palestine altogether.

Yet on January 27, Holocaust Remembrance Day, the leaders of the U.S. and Europe will be joined in honoring the memory of our dead. Even as we seek to remember and to honor the immensity of that loss, we struggle to find words to convey the hypocrisy of these ceremonies, in which those who are silent today pay homage to the victims of yesterday's silence.

The radical Jewish writer Walter Benjamin, who died while fleeing the Nazis, wrote, "not even the dead will be safe from the enemy, if he is victorious. And this enemy has not ceased to be victorious." The Third Reich was defeated, and yet, "the enemy has not ceased to be victorious." Racism, mass murder, and genocide continue to be accepted tools of statecraft. Even our dead are not safe. They have been called up, disturbed, dredged from their mass graves and forced to testify against their fellow human beings in pain, to confess a hatred that was alien to them and to offer themselves up as justification for a new cycle of suffering in Palestine. Their ghosts have been enlisted to help displace fellow Jews from Arab homelands, and to bequeath to them that same alien hatred, conscripting those of us descending from Arab lands to become enemies of our own memory and past.

The Jewish British MP Gerald Kaufman spoke in anguish while the massacres in Gaza were taking place: "My grandmother did not die to provide cover for Israeli soldiers murdering Palestinian grandmothers in Gaza." We share and echo that refusal. Let not the memory of Jews murdered by the Nazi regime serve as cover for the attempted destruction of the Palestinian people!

Although the guns are relatively silent, this genocidal assault on the Palestinian people isn't over. The siege, the lack of food and fresh water, the disease-threatening broken sewage system, and economic collapse and humanitarian crisis persist in Gaza with the full support of the U.S., Europe and the Egyptian government. As the siege of Gaza continues, so does the slow ethnic cleansing of the West Bank and East Jerusalem, the home demolitions, the building of the apartheid wall, the settlement build-up, the economic devastation of the towns and villages strangled by checkpoints, the assault on Palestinian neighborhoods in Jaffa, Akka, Lydda, the Galilee and the Negev, the mass imprisonment of Palestinians (over 11,000), and all the large and small ways by which Israel is seeking to crush the spirit and erase the presence of the Palestinian people in their homeland.

Faced with the threat of annihilation in Europe, Jews resisted. From ghettos to concentration camps and within countries under occupation, Jews led resistance to the Nazi regime. Today, from the ghetto of Gaza to the Bantustans of the West Bank and from the neighborhoods of Jaffa and Akka to cities across the globe, Palestinians resist Israel's attempt to destroy them as a people. On January 27th, honoring the memory of our dead is for us inseparable from honoring more than sixty years of Palestinian survival and resistance. Only when the Palestinian people regain their freedom will the dead rest safely. Then we will all celebrate another victory for life.

www.ijsn.net  

 

 

"Áframhald helfararinnar."

Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson velur að ata væntanlega ríkisstjórn auri!  Hann fullyrðir að tilvonandi ríkisstjórn hafi uppi áætlanir um að upphefja framhald á helförinni gegn Gyðingum!  Og svo að reka Davíð Oddsson.  Hvort tveggja jafn slæmt, en hið fyrra þó verra!  Þessi della Vilhjálms Arnar gefur ástæðu til efast alvarlega um geðheilbrigði hans!  Að leggja stjórnmálaslit við Ísrael að jöfnu við Helförina, einhverja hryllilegustu atburði mannkynssögunnar,  eru fáheyrðir öfgar svo ekki sé meira sagt!