Hópmálsókn Samtaka lánþega.

Vondandi að Samtök lánþega ráði ekki Gísla Baldur Garðarson til starfa fyrir sig.  Hverjum dettur annars í huga að ráða hann sem lögfræðing í máli gegn auðvaldsbatteríi.  Gísli Baldur er innmúraður og gegnheill....

http://mbl.is/mm/frettir/sjonvarp/#  Skoðið undir:  Annar rökstuðningur.

Á þriðja hundrað í hópmálssókn

Nú skulum við bara fleygja Skýrslu Rannsóknarnefndar Alþingis á haugana!

Það er alveg greinilegt, að stór hluti stjórnmálamanna, álitsgjafa og bloggara vill ekkert gera með niðurstöður Rannsóknarnefndar Alþingis.  Það sést best á umræðunni um niðurstöður Atla-nefndarinnar og Landsdóminn.  Umræðan um lögin um Landsdóminn eru á sömu nótum og um neitunarvald forsetans í kringum fjölmiðlalögin fyrri.  Þá vildu sumir túlka stjórnarskránna eftir sínum hentugleika.  Sama á við um lögin um Landsdóminn nú.  Enginn, endurtek enginn, hafði áður gert þessar athugasemdir um lögin!  Þau voru síðast endurbætt 2008 og þingflokkur Sjálfstæðisflokksins útnefndi nýjan fulltrúa sinn í hann síðastliðinn vetur!

Rannsóknarnefnd Alþingis komst að ákveðinni niðurstöðu um vanrækslu og afglöp stjórnmálamanna og embættismanna.  Og það komu líka vísbendingar um hina og þessa vafasama fjármálagerninga.  Nú vill enginn gera neitt með þessar niðurstöður og reyndar túlka þær eftir sínum hentugleika!  Engin skal sæta ábyrgð.  Enginn kannast við ábyrgð.  Enginn gerði neitt rangt.   Engin vanræksla og engin afglöp.  Hér var sem sagt allt í lagi, þangað til að ó,ó, það varð hrun.  Það er engum að kenna, ekki innanlands altént, nema kannski Sigurði Einarssyni og Sigurjóni Árnasyni. Og þeir búa í útlöndum.  Hér varð allt vitlaust, þegar Sérstakur Saksóknari vogaði sér að handtaka nokkra grunaða fjármálaafglapa!  Hvílíkur dónaskapur, sögðu menn!  Vildu að Sérstakur biði hinum virðulegu fjármálamönnum í létt spjall yfir kaffi og vínarbrauði, og kannski líka rjómatertu!  Ofan á allt fékk hann Interpól til að gefa út handtökuskipun á einn, sem mátti ekki vera að því að mæta í kaffisopann og vínarbrauðið!  Hvílík ósvífni!  Rekum bara Sérstakan!  Við skulum sko ekki benda fingri á neinn, ekki einn!

Við skulum ekki persónugera, sagði Geir!  Hér var þjóðlífið sokkið upp fyrir eyru í spillingu og siðleysi!  Stjórnmála- og embættismenn vanræktu skyldur sínar við þjóðina!  Nú virðist bara allt hafa verið í lagi!  Við skulum bara ekki persónugera eitt né neitt.  Og við skulum bara trúa því, að hér hafi ekki verið nein spilling eða siðleysi, einsog við gerðum áður.  Við skulum bara öll vera góð!

Hér gerði enginn neitt af sér, nema kannski einn eða tveir glaumgosar, Jón Ásgeir og Björgólfur Thor!  Að öðru leyti erum við öll jafn saklaus og með tandurhreina samvisku, líkt og nýborið Jésúbarnið.  Hér hefur enginn gert neitt af sér, nema helst núverandi ríkisstjórn og svo þessi Atli þarna!

Þessvegna þarf ekki að kalla neinn til ábyrgðar og ekkert uppgjör að fara fram.  Og enginn siðbót þarf að verða vegna þess að siðferð okkar hefur alltaf verið svo himinhrópandi gott!  Alltaf og á öllum sviðum!

Sem sagt:  Við skulum bara fleygja Skýrslu Rannsóknarnefndar Alþingis á haugana!  Við erum fín einsog við höfum alltaf verið, nema kannski Steingrímur og svo þessi Atli þarna!

Ekkert siðleysi, engin afglöp né fjármálaglæpir hafa nokkur tíma átt sér stað á Íslandi, stórasta landi í heimi!  Við erum best!  Svo góð, siðsöm og heiðarleg!

Krafan byggir á vanþekkingu Ólafar

Sjálfsagt að rannsaka, en þá þarf að rannsaka frá upphafi málsins til dagsins í dag!

Sjálfstæðismenn tala  gjarnan um Icesave-málið einsog það hafi dottið af himnum ofan 1. febrúar 2009 eða jafnvel að Steingrímur hafi uppdiktað þetta alltsaman af illkvittni sinni!  Ef rannsaka á Icesave málið þarf að taka  saman á einn stað allan feril málsins.  Hvernig staðið var að stofnun þessara reikninga, alla sögu þeirra fram að hruni.  Síðan þarf að rannsaka hvernig Árni Matt., Ingibjörg Sólrún,  Geir H. og Davíð meðhöndluðu málið eftir hrunið í tíð ríkisstjórnar Geirs H. Haarde.  Þá þarf að meta í hvaða stöðu málið var við stjórnarskiptin.  Það er reyndar mjög áríðandi.  Þriðji þátturinn er svo, hvernig ríkisstjórn Jóhönnu og Steingríms hafa tæklað það.  Og þá þarf líka  að hafa í huga aðkomu stjórnarandstöðunnar.  Það er nefnilega sitthvað hvernig menn tala á þingfundum og svo í þingnefndum!

Sjálfstæðismenn vilja aðeins rannsaka þátt Steingríms og Jóhönnu, en tala ekki um eigin afglöp í málinu!  En það þarf að fá alla sögu þess uppá yfirborðið! 

Vilja sérstaka Icesave-rannsókn

Er íslenska ríkið orðið bótaskylt gagnvart neytendum?

Árið 2001 setti Alþingi lög um vexti og verðtryggingu (minnir mig að lögin séu kölluð).  Þar kemur skýrt fram að óheimilt er að tengja lán í íslenskum krónum við gengi erlendra gjaldmiðla.  Síðan þá hafa lánastofnanir lánað á þessum forboðnu kjörum.  Hæstiréttur Íslands dæmdi lánin ólögmæt í samræmi við lögin.  Nú hefur Hæstiréttur kveðið upp dóm sem verndar lögbrjótana gegn tapi og skellir tjóninu frekar á lántakendur.  Í trássi við Neytendalög og tilskipun ESB.  Við fyrri dómnum varð ljóst að eftirlitsstofnanir, sem starfa á vegum ríkisins og á ábyrgð þess, brugðust þeirri skyldu sinni að stöðva ólögmæta starfsemi fjármálafyrirtækjanna.  Því liggur beinast við að dæma verði ríkissjóð til að bæta lántakendum tjónið sem þeir hafa hugsanlega orðið fyrir vegna vanrækslu stofnana ríkisins og hins nýja dóms Hæstaréttar Íslands!

Er maðurinn eitthvað ruglaður?

Öll gengistryggð lán í íslenskum krónum hafa verið ólögmæt síðan 2001.  Þarf eitthvað að setja ný lög um það.  Þarf ekki að fara að rannsaka heilabúin hjá stjórnmálastéttinni í heild?  Allir sem eru læsir geta séð það af því einu að lesa lögin.  Nú er það bara spurningin hvort íslenska ríkið er ekki bótaskylt gagnvart lántakendum!

Frumvarp um að gengistryggð lán verði ólögmæt

Að berja höfðinu við steininn!

Á alþingi að stofna til atvinnureksturs fyrir Suðurnesjamenn?  Þeir eru að sögn Ásmundar búnir að spandera 40 milljörðum í Helguvíkur-ævintýrið.  Gátu ekki beðið eftir að athugað væri með orku, hvort hún væri fyrir hendi yfirleitt, gátu ekki beðið eftir að lagaskyld ferli væru kláruð, byrjuðu að byggja höfn og heimta nú meiri peninga úr ríkissjóði í höfnina.  En gleyma því að hafnir eru ekki lengur á vegum ríkissjóðs heldur sveitafélaga.  Það hefði verið hægt að setja af stað ansi mörg meðalstór og smá fyrirtæki í hinum ýmsu greinum fyrir þessa 40 milljarða!  Það er fjöldi fólks með allskyns hugmyndir um atvinnurekstur, sem henta smárekstri, en vantar aðstöðu og peninga!  En alltaf er hugmyndaauðginni takmörk sett af einblíni atvinnupólitíkusa á stóriðju!  Sem skilar litlu nema skuldum fyrir orkufyrirtækin, sveitafélögin og ríkissjóð.

Hvernig stendur á þessum endalausu vandræðum Suðurnesjamanna í atvinnumálum?  Sem hófust nota bene ekki við Hrunið, heldur eiga sér áralanga hörmungarsögu!  Hvað varð t.d. af sjávarútvegi á svæðinu?  Er enginn smáiðnaður þarna?  Eru engin tækifæri í ferðamannaiðnaði með þennan stórkostlega og einstaka Reykjanesfólksvang sem dæmi?  Nú þegar loksins fer að hylla undir beina vegatengingu við Suðurland með Suðurstrandarvegi, eru enginn tækifæri fólgin í því?  Í móttöku ferðamanna og þjónustu við þá. O.s.frv. 

Vill athafnir í stað orða

Hin hreina samviska íslensku þjóðarinnar!

Hin hreina samviska íslensku þjóðarinnar...situr m.a. á Alþingi. Prinsipplaus og siðlaus og vorkennir sjálfri sér...Íslensk lög fara ekki bara í manngreiningarálit, heldur eru þau líka flokkspóitísk! Svo segir hin hreina samviska íslensku þjóðarinnar! Það er ekki nema von, að hér hafi ALLT farið til andskotans og sé þar enn...Satans helvítis fokking fokk!

3,5 milljón Bandaríkjamanna starfar í hergagnaiðnaði.

Sjálfsagt eru fjölmörg afleidd störf  tengd þessum iðnaði.  Ég var að  horfa á þátt í sænska sjónvarpinu um Víetnam-stríðið.  Þáttur þessi byggir á samtölum við Robert Mcmamara.  Mikið  skelfing var þetta sorgbitinn maður, sem von er kannski.  Við sem munum þetta stríð munum kannski, að gangur stríðsins hafði veruleg áhrif á hlutabréfamarkaðinn í Wallstreet.  Kaninn réðst inní Kambódíu og markaðurinn fór upp og niður aftur þegar þeir drógu liðið til baka sem dæmi.  Ekki liggur fyrir hve marga íbúa Indókínaskagans Bandaríkjamenn myrtu í þessari herferð sinni (Það er víst talið í milljónum en ekki hundruðum þúsunda).  Ekki frekar enn í dag, þegar þeir hafa fundið sér nýjan óvin til að halda þessum iðnaði sínum gangandi að ógleymdum olíubransanum. Á þessum tíma var stundaður öflugur áróður fyrir þessu stríði og gegn svokölluðum kommúnistum sem börðust gegn heimsvaldaofríki BNA.  Nú um stundir er óvinurinn annar og lævíslegri aðferðum beitt í áróðrinum.  Og enn eru fjölmargir sem hafa meðtekið boðskapinn líkt og í denn.  Og eru þeirrar skoðunar að sjálfsagt mál sé að myrða óbreytta alþýðu, sem er svo óheppin að búa í þeim löndum, sem Kanar telja sig þurfa að ráðast á í ábataskyni! 

Yrðu stærstu vopnaviðskipti í sögu Bandaríkjanna

Ábyrgð íslenska ríkisins á lánum vegna Icesave-innistæðnanna!

‎...það (er) mat ríkisstjórnarinnar að hagsmunum Íslands til lengri tíma litið sé best borgið með því að stjórnvöld styðji við Tryggingarsjóð innstæðueigenda og fjárfesta .... Gert er ráð fyrir því að þau ríki sem hlut eiga að máli muni aðstoða sjóðinn við að standa undir þessu verkefni og það verði í formi lánveitinga viðkomandi ríkja til sjóðsins með ábyrgð íslenska ríkisins.

Hinir siðblindu eru alltaf saklausir!

Það hefur víst farið framhjá Vilhjálmi Egilssyni, einsog margt annað, að það var Rannsóknarnefnd Alþingis, sem fann út að umræddir ráðamenn hefðu gert sig seka um vanrækslu.  Í nefndinni sátu menn, sem varla verða vændir um menningarbyltingarkenndar skoðanir!  Alþingi skipaði sérstaka nefnd til að fjalla um þessar niðurstöður Rannsóknarnefndarinnar.  Varla eru margir alþingismenn haldnir menningarbyltingarkenndum, eða hvað?  Og ekki nefndarmennirnir sem Alþingi kaus í nefndina? 

Maður heitir Sigurður.  Hann fékk ungur viðurnefnið blindi.  Siggi blindi kvaðst hafa alveg hreina samvisku, þegar hann gekk á fund Sérstaks.  Nú spyr ég sjálfan mig:  Er Vilhjálmur í sama Blindrafélagi og Siggi blindi!

Kannski er réttlæti menningarbyltingarkennd hugmynd í huga Vilhjálm Egilssonar.  Er hann svo beygður eftir útreiðina sem samantekt hans sjálfs fékk hjá Davíð Oddssyni, að honum finnst allt uppgjör eftir hrunið orðið óþarft?  Að fleygja eigi Skýrslu Rannsóknarnefndar Alþingis í ruslið og reka Sérstakan Saksóknara.  Það liggur beinast við að ætla það.  Kannski finnst honum að vernda þurfi sérstaklega æru sumra og ekki annarra.  Sem sé "yfirstéttarinnar", sem aldrei hefur viljað sitja við  sama borð og aðrir þjóðfélagsþegnar, og telur sig hafna yfir lög og reglur samfélagsins!  "Það þarf að hætta að slátra köttum en fara á fullt í að veiða mýs."VE.

 Að allir eigi að vera jafnir fyrir lögunum, sé hreinlega menningarbyltingarkennd hugmynd.

Lifi menningarbyltingin!  Ef í henni felst réttlætið í dag!  Ekki felst það í gildismati hinna blindu!

Menningarbyltingarkennt ástand

Menn lesi ræðu Bjarna Ben frá 28. nóvember 2008 í umræðu um þingsályktun um ríkisábyrgð á innistæðum!

136. löggjafarþing — 38. fundur, 28. nóv. 2008.

samningar um ábyrgð ríkissjóðs vegna innstæðna í útibúum íslenskra viðskiptabanka á EES-svæðinu 

Bjarni Benediktsson (S):

Virðulegi forseti. Mér sýnist að nú sé að ljúka umræðu um þessa þingsályktunartillögu og málið sé á leiðinni til utanríkismálanefndar til frekari skoðunar. Hér er óskað heimildar til þess að leiða til lykta samningaviðræður á grundvelli hinna sameiginlegu viðmiða sem liggja til grundvallar samningaviðræðum sem fara síðan af stað í kjölfarið. Þær voru, eins og fram hefur komið í umræðunni hér í dag og reyndar áður, grundvöllur fyrir því að greiða fyrir afgreiðslu lánsins frá Alþjóðagjaldeyrissjóðnum.

Það er mjög áberandi hér í umræðunni að þátttakendur í henni telja sig sjá það fyrir eftir á að hægt hefði verið að fara aðrar og skynsamlegri leiðir sem hefðu verið líklegri til að valda íslenskum skattgreiðendum minni byrðum en sú leið sem málið hefur ratað í. Það er vísað til að mynda í lögfræðileg álit í því samhengi.

Ég held að það sé afskaplega mikil einföldun á þessu máli öllu saman að telja í raun og veru að það hafi verið valkostur fyrir íslensk stjórnvöld að standa stíf á lögfræðilegri túlkun og halda henni til streitu, jafnvel fyrir dómstólum, hvort sem það væri á alþjóðlegum vettvangi eða hér heima fyrir íslenskum dómstólum. Ef menn ætla að fara að taka þann slag verða menn líka að vera tilbúnir til að tapa því máli ef á það mundi reyna. Þeir sem tala fyrir því að þá leið hefði átt að velja eru auðvitað tilbúnir til að gera það eftir á vegna þess að þeir geta gefið sér það í umræðunni að við hefðum sigrað þá lagaþrætu. Það er fínt að gera það í dag vegna þess að það liggur fyrir að sú leið verður ekki farin, en eru þeir hinir sömu þá tilbúnir til að fallast á að við mundum taka herkostnaðinn af þeirri ákvörðun ef niðurstaðan yrði okkur í óhag? Það er alveg ljóst að sú leið sem valin var og sá farvegur sem málið er í núna mun alveg örugglega skila okkur hagstæðari niðurstöðu en við hefðum fengið með því að láta reyna á rétt okkar og ef við hefðum síðan mögulega tapað þeirri þrætu fyrir dómstólum. Það er alveg öruggt.

Þess utan er líka afar líklegt, eins og m.a. hefur komið fram í máli hæstv. utanríkisráðherra, að á meðan málið væri í slíkum farvegi hefðum við ekki fengið fyrirgreiðslu hjá Alþjóðagjaldeyrissjóðnum, það liggur fyrir, og auk þess eru verulegar líkur á því að Bretarnir hefðu ekki dregið úr aðgerðum sínum á grundvelli hryðjuverkalaganna eins og þeir hafa reyndar þegar gert þó að ekki hafi þeir látið af öllum aðgerðum sínum á grundvelli laganna, þ.e. enn þá eru eignir Landsbankans kyrrsettar í Bretlandi. Þar til viðbótar má leiða líkum að því að á vettvangi samstarfsins um Evrópska efnahagssvæðið hafi verið látið reyna á það hvort hægt hefði verið að hindra eða stöðva eða þvælast fyrir með einhverjum hætti frjálsum viðskiptum okkar inn á svæðið á grundvelli öryggishagsmuna. Allt eru þetta atriði sem þarf að taka með í reikninginn þegar menn eru að gera upp á milli þeirra valkosta sem við stóðum frammi fyrir í þessu máli.

Enn þá hefur engu verið lokað og ég hef ekki heyrt í sjálfu sér í umræðunni í dag mikla gagnrýni á hin sameiginlegu viðmið vegna þess að þau eru tiltölulega opin, það er hægt að fella meira eða minna allt það sem nefnt er hér í umræðunni í dag undir orðalagið í þessum sameiginlegu viðmiðum, þ.e. að fullt tillit verði tekið til þeirra efnahagslegu erfiðleika sem eru hér á landi og jafnframt að okkur verði gert kleift að endurreisa hér fjármálakerfið. Hugmyndir sem fram koma í umræðunni í dag um að við þurfum að setja þak á mögulegar árlegar greiðslur okkar til endurgreiðslu á lánum sem taka þarf til að standa undir þessum skuldbindingum rúmast alveg innan þessa orðalags sem er að finna í sameiginlegu viðmiðunum. Hið sama gildir um það að vera með sérstaklega langan lánstíma eða reyna að koma inn samkomulagi í þessu sambandi um mögulega endurskoðun á kerfinu.

Það er auðvitað alveg augljóst, bæði af því sem kommissjónin hefur sagt nú þegar, þ.e. framkvæmdastjórn Evrópusambandsins — þeir eru nú þegar komnir fram með tillögur um að breyta innstæðutryggingarkerfinu í Evrópusambandinu, hækka tryggingarnar verulega, taka úr sambandi það sem maður getur kannski kallað ákveðna sjálfsábyrgð og ná fram meiri einsleitni í kerfinu á öllu svæðinu. Einnig hefur komið fram mjög rík gagnrýni frá breska fjármálaráðherranum, Alistair Darling, þar sem hann gagnrýnir það að bresk stjórnvöld og þar af leiðandi breskir skattgreiðendur þurfi að sitja uppi með kostnaðinn af því að tryggja innstæður vegna dótturfélaga erlendra banka sem starfa með dótturfélög í Bretlandi. Það er mikil óánægja með þetta.

Við skulum hafa í huga í þessari umræðu að íslensku bankarnir störfuðu ekki eingöngu í gegnum útibú á erlendum vettvangi. Sumir íslensku bankanna sóttu innlán í gegnum dótturfélög. Hvað hefur gerst í tilfellum þessara dótturfélaga? Það hefur lent á innstæðutryggingarsjóðum í Sviss, í Bretlandi, í Þýskalandi og víðar þar sem íslensku bankarnir störfuðu, það hefur lent á ríkisstjórnunum í viðkomandi löndum að fjármagna innstæður tryggingarsjóðanna til að þeir gætu staðið undir endurgreiðslu lágmarkstryggingarinnar þar. Hún hefur ekkert alltaf verið 20.000 evrur, í sumum tilfellum miklu hærri upphæð. Þær ríkisstjórnir sem við höfum verið í viðræðum við hafa tekið á sig gríðarlega miklar skuldbindingar og örugglega í einhverjum tilvikum skuldsett sig til að geta risið undir endurgreiðslum út af innstæðum til dótturfélaga íslensku bankanna. Þetta held ég að menn þurfi að hafa í huga í þessari umræðu, vandanum er ekki að öllu leyti velt hingað heim vegna þessa kerfis.

Þegar heildarmyndin er skoðuð tel ég að ekki sé hægt að komast að annarri niðurstöðu en að vel hafi verið haldið á íslenskum hagsmunum í þessu máli. Sannarlega hefur verið í mörg horn að líta, það hefur verið úr mjög vöndu að ráða, hagsmunum hefur verið þvælt saman. Auðvitað erum við ósátt við það og höfum kvartað undan því opinberlega, og það er að mínu áliti starfsemi Alþjóðagjaldeyrissjóðsins til minnkunar að lánsbeiðni okkar þar skyldi hálfpartinn hafa verið tekin í gíslingu vegna óskyldra mála. Það finnst mér til minnkunar fyrir sjóðinn og það sem hann stendur fyrir, og ekki síst á það við vegna þess ástands sem hér ríkti og það var til mikils tjóns fyrir okkur að málið skyldi dragast svo vikum skipti vegna þessa.

Ég held að það sé augljóst að í framtíðinni muni Evrópusambandið, ekki bara vegna þeirra tillagna sem nú þegar eru komnar fram heldur vegna þess augljósa galla sem er á innstæðutryggingarkerfinu, taka það til gagngerrar endurskoðunar. Þess vegna er skynsamlegt fyrir okkur að halda öllum fyrirvörum varðandi réttarstöðu okkar þegar til slíkrar endurskoðunar kemur í framtíðinni. Eina vitræna leiðin fyrir Evrópusambandið og þar með allt Evrópska efnahagssvæðið er að tengja innstæðutryggingarsjóðina saman vegna þess að þegar það hefur verið gert er fall þriggja til fjögurra banka, þó að þeir séu allir í sama landinu, ekkert vandamál fyrir kerfið í heild sinni. Þetta er 500 milljóna svæði sem getur vel greitt úr slíku en einstök ríki geta ekki risið undir hruni bankakerfisins.

Tillaga til þingsályktunar

um samninga varðandi ábyrgð ríkissjóðs á innstæðutryggingum
vegna innstæðna í útibúum íslenskra viðskiptabanka
á Evrópska efnahagssvæðinu.

(Lögð fyrir Alþingi á 136. löggjafarþingi 2008–2009.)

    Alþingi ályktar að fela ríkisstjórninni að leiða til lykta samninga við viðeigandi stjórnvöld vegna innstæðna í útibúum íslenskra viðskiptabanka á Evrópska efnahagssvæðinu á grundvelli þeirra sameiginlegu viðmiða sem aðilar hafa komið sér saman um.

Athugasemdir við þingsályktunartillögu þessa.

1.    Lagaleg afstaða.
    Í kjölfar bankahrunsins í byrjun október 2008 kom í ljós að umtalsverðar fjárhæðir voru á innlánsreikningum í útibúum íslenskra banka í Evrópu. Þessar fjárhæðir voru að stærstum hluta til á innlánsreikningum Landsbankans í Bretlandi og Hollandi, svokölluðum Icesave- reikningum. Þar sem starfsemi bankans í viðkomandi löndum var rekin í formi útibúa en ekki dótturfélaga gilda lög nr. 98/1999, um innstæðutryggingar og tryggingakerfi fyrir fjárfesta, um þessa starfsemi en þau lög eru byggð á tilskipun Evrópuþingsins og ráðsins 94/19/EBE um innlánatryggingakerfi.
    Í samræmi við ákvæði 3. gr. laga nr. 98/1999 nær greiðsluskylda sjóðsins, og þar með talin ábyrgð hans á greiðslufalli, til útibúa íslenskra banka á Evrópska efnahagssvæðinu. Í þessu efni er vísað til reglugerðar nr. 120/2000 begin_of_the_skype_highlighting              120/2000      end_of_the_skype_highlighting um sama efni. Á þessari forsendu sneru stjórnvöld í viðkomandi ríkjum Evrópusambandsins sér að íslenskum stjórnvöldum í því skyni að kanna með hvaða hætti þau hygðust tryggja að sjóðurinn stæði við þær skuldbindingar sem í tilskipuninni felast.
    Íslensk stjórnvöld voru ekki tilbúin til að fallast á að íslenska ríkinu bæri að ábyrgjast greiðslur til innlánseigenda ef þær færu fram úr því sem Tryggingarsjóður innstæðueigenda og fjárfesta gæti staðið undir af inngreiðslum í sjóðinn. Hafa þau haldið því skýrt til haga í öllum sínum viðræðum við stjórnvöld viðkomandi ríkja að þau telji að vafi leiki á um ábyrgð ríkja á tryggingarsjóðnum, ekki síst undir kringumstæðum þar sem fjármálakerfi aðildarríkis hrynur nánast að fullu eins og reyndin er hér á landi. Þessari lagatúlkun hefur verið hafnað af þeim ríkjum sem hlut eiga að máli svo og af Evrópusambandinu.
    Af hálfu íslenskra stjórnvalda hefur verið lögð áhersla á að fá úr málinu skorið fyrir viðeigandi úrskurðaraðila eða dómstól. Þessu hafa aðildarríki Evrópusambandsins alfarið hafnað. Afstaða þeirra byggist ekki síst á því að þau telja það mjög varhugavert að gefa með einhverjum hætti til kynna að vafi kunni að leika á um gildissvið þess innlánstryggingakerfis sem liggur til grundvallar innlánastarfsemi í Evrópu, þar sem ótvírætt gildi tilskipunarinnar sé forsenda þess að innstæðueigendur treysti bönkum fyrir sparifé sínu. Réttaróvissa kynni að valda ófyrirséðum afleiðingum í evrópsku bankakerfi.

2.    Pólitísk staða.
    Við upphaf þeirrar deilu sem hér um ræðir sneri hún einvörðungu að Bretum og Hollendingum og voru því viðræður teknar upp við þau ríki sérstaklega. Á þeim tíma stóðu líkur þegar til þess að Ísland mundi þurfa að reiða sig á lánafyrirgreiðslu frá Alþjóðagjaldeyrissjóðnum sem og tvíhliða aðstoð erlendra ríkja til þess að koma efnahagslífinu á réttan kjöl á nýjan leik. Eftir að gengið hafði verið frá viljayfirlýsingu ríkisstjórnarinnar í samvinnu við sérfræðinga Alþjóðagjaldeyrissjóðsins var skipulega unnið að því í gegnum tengslanet utanríkisþjónustunnar að kynna málstað og málaleitan Íslands fyrir aðildarríkjum Alþjóðagjaldeyrissjóðsins. Varð framan af ekki vart neins annars en stuðnings. Það snerist hins vegar og verulegar tafir urðu á fyrirtöku viljayfirlýsingar Íslands í framkvæmdastjórn sjóðsins.
    Þessi staða kom enn skýrar í ljós þegar Frakkland, sem formennskuríki í Evrópusambandinu, ákvað að beita sér fyrir viðræðum milli deiluaðila með pólitíska lausn að markmiði. Þá varð ljóst að ríki Evrópusambandsins töluðu einum rómi í málinu og lögðu kapp á að ábyrgð Íslands skýrðist sem allra fyrst. Sama átti við um starfshóp norrænu ríkjanna um lánafyrirgreiðslu við Ísland sem starfaði í framhaldi af fundi forsætisráðherra Norðurlandanna á þingi Norðurlandaráðs í Helsinki. Þannig varð ljóst að lausn þessa máls væri forsenda þess að hægt væri að fjármagna að fullu þá efnahagsáætlun sem íslensk stjórnvöld höfðu sent Alþjóðagjaldeyrissjóðnum til afgreiðslu og að Ísland stæði einangrað ef pólitískri samningaleið væri hafnað.

3.    Niðurstaða íslenskra stjórnvalda.
    Með allt framangreint í huga er það mat ríkisstjórnarinnar að hagsmunum Íslands til lengri tíma litið sé best borgið með því að stjórnvöld styðji við Tryggingarsjóð innstæðueigenda og fjárfesta þannig að hann geti staðið straum af þeim kostnaði sem hlýst af því að ábyrgjast lágmarkstryggingu þá sem EES-reglur mæla fyrir um að því marki sem eignir viðkomandi banka standa ekki undir henni. Gert er ráð fyrir því að þau ríki sem hlut eiga að máli muni aðstoða sjóðinn við að standa undir þessu verkefni og það verði í formi lánveitinga viðkomandi ríkja til sjóðsins með ábyrgð íslenska ríkisins. Þær viðræður sem fram undan eru munu skera úr um nánari útfærslu þessara lánveitinga, auk þess sem hin endanlega niðurstaða mun ráðast af því að hve miklu leyti andvirði eigna viðkomandi banka mun renna til sjóðsins við uppgjör á búum þeirra.
    Endanlegar niðurstöður framangreindra samninga munu verða lagðar fyrir Alþingi og aflað viðeigandi fjárheimilda eftir því sem aðstæður krefjast.

Fylgiskjal.

Það er svo spurning, hvernig stendur á því að núverandi ríkisstjórn tók upp stefnu fyrri ríkisstjórnar óbreytta í Icesave-málinu, einsog reyndar fleiri málum.  Stefnan í endurreisn samfélagsins alls og sérstaklega fjármálakerfisins, er einsog snýtt útúr nös fyrri stjórnar!  Það er einsog Bjarni og Steingrímur hafi skipst á ræðum við stjórnarskiptin!

Sagðir misnota stöðu sína í stjórn AGS