Lögbannið úr sögunni! Kaupþing heldur málinu ekki til streitu!

Maður getur spurt sig, hvort þetta hefði gerst, ef almenningur hefði ekki brugðist við af  hörku. Ég mun flytja viðskipti mín annað þrátt fyrir þetta.    

Fallið frá lögbanni gegn umfjöllun RÚV um lántakendur Kaupþings

Skilanefnd Kaupþings og bankastjóri Nýja Kaupþings banka hafa ákveðið að höfða ekki staðfestingarmál vegna umfjöllunar RÚV um trúnaðarupplýsingar um viðskiptavini.

Ástæða lögbannsbeiðninnar gagnvart RÚV var að standa vörð um trúnaðarsamband við núverandi viðskiptavini bankans. Á listanum sem var birtur á vefsíðu og RÚV hugðist fjalla áfram um voru upplýsingar um stóran hluta núverandi viðskiptavina bankans, sem tengdist á engan hátt fyrri eigendum Kaupþings. Markmiðið með lögbannsbeiðninni var ekki að leyna upplýsingum um lánveitingar til eigenda Kaupþings eða tengdra aðila enda hafa þær upplýsingar legið fyrir hjá Fjármálaeftirlitinu, sérstökum saksóknara og rannsóknarnefnd Alþingis í fleiri mánuði.

Með samþykkt sýslumannsins í Reykjavík á kröfunni var tekið undir sjónarmið skilanefndar Kaupþings og Nýja Kaupþings banka þess efnis að birting upplýsinganna bryti í bága við þagnarskylduákvæði laga um fjármálafyrirtæki. Þagnarskylda og trúnaður um málefni viðskiptavina er lögbundin og bönkum óheimilt að upplýsa um málefni viðskiptavina sinna.

Mismunandi sjónarmið varðandi þagnarskyldu um málefni viðskiptavina fjármálafyrirtækja hafa komið fram í kjölfar þessa, jafnvel að þagnarskylda skuli afnumin með öllu. Telji ráðamenn þjóðarinnar rétt að ákvæði laga um þagnarskyldu sé með öðrum hætti en nú er kveðið á um er brýnt að löggjafarvaldið láti málið til sín taka þannig að fjármálafyrirtækjum sé unnt að fylgja þeim reglum sem þeim er ætlað að starfa eftir. Skilanefnd Kaupþings og Nýi Kaupþing banki hafa þegar gert Fjármálaeftirlitinu viðvart um málið en stofnunin hefur m.a. það hlutverk að fylgja eftir lögum um fjármálafyrirtæki.

Það skal áréttað að skilanefnd Kaupþings og Nýja Kaupþing taka undir mikilvægi þess að birtar séu upplýsingar sem varpi ljósi á það sem gerðist í aðdraganda bankahrunsins en að það sé gert eftir löglegum leiðum. Sjúbb!

Fiskimiðin og Evrópusambandið.

  Nú ætla sumir að semja við EU um fiskimiðin og bithagann.  Furðulegar hugmyndir eru á flögri um þetta bandalag stórþjóða, sbr.grein Evu Joly, sem fagnað er svo mjög.  Í greininni kemur skýrt fram að stórþjóðirnar í EU nota afl alls bandalagsins til að kúga smáþjóðir.  Því fáum við nú að kynnast.  Meðan Alþingi leggst ekki á hnén og samþykkir ríkisábyrgðina fáum við ekki lánið frá ASG, og ekki lánin frá hinum norrænu "vinum" okkar. Við stöndum ein. Á bakvið stendur EU sem klettur með Bretum og Hollendingum.  Fyrrum veiðiþjófum á íslenskum fiskimiðum.  Eina þjóðin sem hefur farið með her gegn okkur er ein af stórþjóðunum í EU, Bretar.  Fleiri fyrrverandi veiðiþjófar, sem munar í fiskimiðin, eru  Þjóðverjar og Belgar.  Spánverjar veiddu hér líka áður fyrr, og Frakkar.  Allar þessar þjóðir munu ásælast fiskinn á miðunum. 

  Stórþjóðirnar Þýskaland, Bretland, Frakkland, Ítalía og Spánn eru áhrifamestar í EU og ráða í raun því sem þær vilja.  Eva Joly nefnir í grein sinni, að Barosso lét framboð sitt innan EU stjórna sér í Icesave-málinu.  Ekki mátti hann styggja Breta! 

  Innan EU fer fram flókin hagsmunagæsla og hagsmunabarátta, þar sem hagsmunir stórþjóðanna, auðhringa þeirra og stórfyrirtækja hafa forgang.  Inní þessa baráttu blandast svo öll spillingin, þar sem mafían og leynifélög kaþólikka, svo og Frímúrarar koma við sögu, sbr P2 glæpamálið. Gleymum öllum fagurgalanum. 

   Efnahagsbandalag Evrópu hét það einu sinni, nú heitir það Evrópusamband.  Þetta hagsmunagæslubandalag breytist í sífellu.  Hvernig það verður eftir nokkur ár veit enginn. Sennilega er þó búið að hanna þróun þess á bak við luktar dyr.  Trúlega verður þróunin sú að til verður Bandalagsríkið Evrópa.   

  Írar, ein af  smáþjóðunum, höfnuðu Lissabon-"sáttmálanum" í atkvæðagreiðslu.  Allt stefnir í að samþykki þeir hann ekki í haust, þurfi þeir að kjósa aftur á næsta ári, og svo aftur og aftur þar til þeir samþykkja.  Þannig vinnur bandalagið. 

  Við eigum að vita nokkurn veginn hvernig bandalagið er í dag, en við höfum ekki hugmynd um þær breytingar sem verða næstu árin.  Og þó við værum komin inn, myndum við engu ráða um breytingarnar, sem gerðar yrðu .

   Ég ráðlegg öllum að lesa gein Evu Joly með Evrópubandalagið í huga.  Taka vel eftir orðum hennar um það.  Og svo náttúrulega viðtalið hér að neðan við þennan Evrópumálaráðherra Spánverja.  Takið eftir hvaða væntingar hann hefur um framtíðina á fiskimiðunum við Ísland.  Spánverjar taka við forsæti í Evrópusambandinu um næstu áramót.  Við þurfum að semja við þá.

Tökum líka eftir hvað viðmót við fáum hjá "vinum" okkar  Svíum nú.  Og öðrum svokölluðum "vinum" okkar.  Þeir hafa lokað á okkur þar til Evrópusambandið gefur þeim grænt ljós.  Þá, og þá fyrst eru þeir reiðubúnir að hjálpa okkur!  Markið orð Evu Joly og Spánverjans Diego López Garrido.  Brown, Bildt og Garrido eru bara dæmi um hagsmunagæslumennina í Evrópusambandinu, sem við er að eiga.  Og þeir nota allir Eu til að ná fram markmiðum sínum!

RÚV 31.7

Íslendingar ekki einir á miðunum.

Diego López Garrido, Evrópumálaráðherra Spánar, telur Íslendingum ekki stætt á því að útiloka aðrar þjóðir frá fiskimiðum sínum eða útgerðarfyrirtækjum þegar til lengri tíma sé litið, gangi þeir í Evrópusambandið. Kristinn R. Ólafsson, okkar maður í Madríd, ræddi við ráðherrann þar í borg í dag:

                                                    ***

Diego López Garrido lýsti því yfir á dögunum að Spánverjar ætluðu að gæta þess í væntanlegum viðræðum að hagsmunir spænsks sjávarútvegs sköðuðust ekki. Spegillinn byrjaði á því að spyrja hann hvað hann hefði átt við. Hann svaraði að Spánverjar væru ekki viðriðnir fiskveiðar í landhelgi Íslands né ættu í eða hefðu í hyggju að gerast hluthafar í íslenskum útgerðum og því væri þetta ekki mál sem kæmi við núverandi ástandi. En hann bætti við:

-En það er auðvitað mikilvægt, og ekki bara fyrir Spán heldur allt Evrópusambandið að við varðveitum í framtíðinni, að Íslandi gengnu í það, réttarreglur bandalagsins. Sú staða sem Ísland hefur nú, við getum kallað hana forréttindastöðu, enda er Ísland fyrir utan Evrópusambandið, og getur þannig útilokað önnur ríki frá miðum sínum og náð að hindra erlend fyrirtæki í að kaupa hlut í íslenskum útgerðum... Þetta er nokkuð sem verður augljóslega að endurskoða þegar viðræður hefjast.

Ég nefndi við López Garrido að í fiskveiðistefnu Evrópusambandsins gilti reglan um hlutfallslegan stöðugleika. Samkvæmt henni þyrftu Íslendingar ekki að hleypa neinum á mið sín. Og ég spurði hann hvort hann væri að segja að hana þyrfti að endurskoða, að hún gæti horfið. Evrópumálaráðherra Spánar sagði það of fljótt að úttala sig um þetta mál. Það hefði faglegar hliðar sem yrði að skoða vel í aðildarviðræðunum. En hann vék að nokkrum almennum grunnreglum sem hafa bæri í heiðri í viðræðunum:

Í fyrsta lagi: Evrópusambandið eiga að mynda evrópsk og lýðræðisleg ríki og eitt þeirra er Ísland. Því líst okkur vel á að það geti gengið í ESB þegar þar að kemur. Afstaða Spánverja í þessum efnum er mjög skýr og það höfum við tjáð íslensku stjórninni. Við erum himinlifandi yfir að Íslandi skuli hafa óskað aðildar og að reglufest ferli að umsögn Framkvæmdastjórnarinnar skuli hafi byrjað jafn skjótt og raun ber vitni.

Í öðru lagi: Spánn mun ekki aðeins verja spænska hagsmuni í forsætistíð sinni í Evrópusambandinu komandi ár heldur hagsmuni allra sambandsríkjanna 27 því að í því felst formennskan, að verja hagsmuni nær 500 milljóna íbúa. Og því viljum við almennt talað að réttarreglur sambandsins gildi í öllum ríkjum þess. Og ég hygg að við munum láta þá skoðun í ljós að Ísland samþykki þær.

Í þriðja lagi: Í fiskveiðimálum eru hagsmunir Spánar miklir, Spánn er heimsveldi í fiskveiðum, og þó að Spánn á þessari stundu veiði ekki á Íslandsmiðum né nokkurt spænskt útgerðarfélag, að því er ég best veit, ætli að fjárfesta í íslenskri útgerð, tel ég að þessum möguleika beri að halda opnum í framtíðinni. Því hygg ég að vilji okkar verði að greiða fyrir þessum möguleikum eins mikið og hægt er. Og mér sýnist að það verði erfitt fyrir Íslendinga þegar þeir verða komnir í ESB að sitja að öllu leyti einir að fiskimiðum sínum eða halda erlendu fjármagni frá útgerðum. Það gefur augaleið að innganga táknar að játast kostum hennar og göllum, öllu. Og við látum allir eftir í þessu.

-Á Íslandi ber á ótta við aðild. En mig langaði að snúa dæminu við: Óttast Spánn á einhvern hátt inngöngu Íslands sem fiskveiðiveldis líka?

Alls ekki. Þvert á móti óskum við á Spáni þess að Ísland fái aðild. Við lítum svo á að Evrópusambandið eflist eftir því sem fleiri lönd ganga í það; ekki að það veikist. Ég segi það varðandi Ísland en ég segi það líka varðandi Balkanskagalöndin og Tyrkland, öll lönd. Það sem skiptir máli er að þetta séu evrópsk lönd, lýðræðisleg og fullnægi Kaupmannahafnarskilyrðunum. Ef svo er - nokkur þeirra sem ég hef nefnt gera það reyndar ekki enn - eflir það sambandið. Þarafleiðandi er alls enginn ótti við inngöngu Íslands, þvert á móti erum við himinlifandi yfir að Ísland hafi óskað aðildar.
Speglinum, 30. júlí 2009

Kristinn R. Ólafsson

Nú ber nýrra við.

Viðskiptaráð fær á kjaftinn frá Birni.  Og ekki eitt einasta hnjóðsyrði um Evu, þjóðhetju Íslendinga.  Já, hún er sú eina sem hefur sýnt í verki og orðum að tanda undir þeirrri nafnbót. Þótt norsk  sé og frankverskur ríkisborgari.  Ofaná allt félagi í franska rauð-grænaflokknum, systurflokki Vg.

Spyrja má, hversvegna Björn lagði ekki til breytingar á lögum um bankaleynd á Alþingi.  Sat hann ekki á þingi og í ríkisstjórn um árabil. 

Algjör þáttaskil með hruninu segir Björn Bjarnason

Bankastjórni Kaupþings. Viðhorf hans til tjáningarfrelsins.

  

Á sínum tíma tjáði Finnur Sveinbjörnsson sig í Viðskiptablaðinu.  Kemur þar fram gleði hans vegna þess árangurs sem náðst hefði í að hefta tjáningarfrelsið með hjálp lögfræðinga!

Af Silfri Egils.

"Að siga lögfræðingum á fjölmiðla

Finnur Sveinbjörnsson, þá ráðgjafi stjórnvalda í efnahagsmálum, um íslenskt efnahagslíf og fjölmiðla, júlí 2008. Viðskiptablaðið:

“Finnur Sveinbjörnsson, fyrrverandi bankastjóri Icebank og ráðgjafi stjórnvalda í efnahagsmálum, segir að öfgakennd og móðursýkisleg umfjöllun um íslenskt efnahagslíf í erlendum fjölmiðlum sé á undanhaldi. Þar hafi samstillt átak skipt máli. Ágætlega hafi tekist að fræða og upplýsa áhrifaríka viðskiptafjölmiðla um íslenskan fjármálamarkað og efnahagslíf.

„Bankarnir sjálfir, Samtök fjármálafyrirtækja og Viðskiptaráð hafa lagt mikið á sig,” segir Finnur, „að ógleymdum forsætisráðherra og utanríkisráðherra sem hafa talað á ráðstefnum og við fjöldann allan af viðskiptafjölmiðlum. Þá hefur Richard Portes, prófessor við London Business School reynst betri en enginn. Einnig tel ég að Kaupþing hafi gert rétt þegar bankinn hóf að siga lögfræðingum á fjölmiðla sem fóru með fleipur um bankann.”"

Senda á Facebook

Elítan og málsvari hennar, Hrannar Arnarson. Þöggunin.

Hrannar Arnarson, aðstoðarmaður Heilagrar Jóku, skammar Evu Joly fyrir að segja sannleikann, frá sínum bæjardyrum séð.  Það er liður í þöggun elítunnar. 

Íslenska elítan hefur farið ránshendi um íslenskt þjóðfélag. Ránið gekk svo langt að það reið efnahagskerfinu að fullu. Stjórnmálaelítan hefur verið eins og þroskaheftir málleysingjar, þegar verja þarf hagsmuni Íslands utan lands. Sannleikann má ekki segja, hvorki innanlands né utan. Þessi sama stjórnmálaelíta greiddi götu þeirra fjármálamógúla (hluti elítunnar) sem komu þjóðinni á vonarvöl, hún reyndi eftir mætti að sópa til sín molunum af borðum þeirra (ekki féllu þeir niður til aðþýðunnar), hún reyndi sem mest hún mátti að deila kjörum með auðstéttinni, og forðaðist alþýðuna.

Öll ummæli Hrannars Arnarsonar eru athygliverð í þessu ljósi og verður að líta svo á að hann tali máli stjórnmálastéttarinnar í heild! Þöggunin hefur verið hert. Lögbönnum verður beitt og hótunum um lögsóknir, kærur og stefnur.

Mogginn...

...og smáborgarinn geta hreinlega varla andað vegna þessara orð, sem verða ekki birt án ritskoðunar!  Ja, hérna hér!

Gott hjá Saving Iceland!  Og alveg rétt hjá þeim!  Mogginn og hinar smáborgarakellingarnar verða bara að loka augunum og Jésúsa sig.

Dear Iceland, fuck you, yours truly,  aluminium! 

Kannski telst þetta guðlast á mogganum?

Aðgerðarsinnar fóru upp í vinnupalla við Hallgrímskirkju.

Grein Evu Joly! Athyglisverð ummæli hennar um EVRÓPUSAMBANDIÐ!

Athyglisverð eru ummæli Evu Joly um Evrópusambandið.  Það er í raun alveg óskiljanlegt að nokkur maður hér á landi vilji að Ísland gangi í Samandið eftir lesturinn.  Það er að segja, ef þeir hinir sömu taka eitthvert mark á Evu Joly.  Að lesa greinin með það að markmiði að sjá og skilja sýn Evu Joly á Evrópusambandið er mjög svo lærdómsríkt!  Nema maður sé á sömu buxunum og Brown, Barosso og Strauss-Kahn, þ.e.a.s. geti ekkert lært!

Ísland – Það sem læra má af efnahagshruninu

Viðbrögð Brown, Barrosso og Strauss-Kahn við íslensku bankakreppunni sýna að þeir hafa ekkert lært. lMörgum þjóðhöfðingjum og  ríkisstjórnum, allt frá G8 til G20, verður gjarna tíðrætt um að héðan í frá verði ekkert eins og það var áður. Heimurinn hafi breyst, kreppan hafi jafnvel gerbreytt honum; afstaða okkar og vinnubrögð varðandi lagaumhverfi fjármálastarfsemi, alþjóðasamskipti eða þróunarsamvinnu verði því, að þeirra sögn, einnig að þróast. En því miður ganga fjölmörg dæmi þvert gegn þessum fagurgala þeirra. Staða Íslands nú í kjölfar bankahrunsins og þjóðnýtingar þriggja stærstu bankanna þar (Kaupþings, Landsbankans og Glitnis) er sennilega eitt skýrasta dæmið um þetta. Ísland, sem telur einungis 320 þúsund íbúa, sér nú fram á að þurfa að axla margra milljarða evra skuldabyrði sem langstærstur hluti þjóðarinnar ber nákvæmlega enga ábyrgð á og ræður alls ekki við að greiða.

 

Sáralítil umræða í Evrópu

Ég fékk áhuga á Íslandi þegar ég var fengin til að starfa sem ráðgjafi vegna réttarrannsóknar á orsökum bankahrunsins, sem er rót þess vanda sem landið glímir nú við. Umfjöllunarefni mitt nú varðar hins vegar ekki þá rannsókn; það er mun víðtækara en hún. Auk þess er ég ekki á neinn hátt talskona íslenskra stjórnvalda, en þau bera vitaskuld umtalsverða ábyrgð á þessu öllu saman. Sú stjórn sem sat þegar bankahruið varð neyddist raunar til að segja af sér, enda hafði almenningur risið upp og mótmælt þeim hagsmunaárekstrum og klíkuskap í stjórnkerfinu sem eru undirrót allra ófara þeirra. Þar sem ég er snortin af örlögum þessarar grandvöru og elskulegu þjóðar, og finnst sárlega skorta umræðu um hlutskipti hennar í evrópskum fjölmiðlum, langar mig bara að vekja athygli almennings á því hversu miklir hagsmunir eru í húfi í þessu máli – gríðarlegir hagsmunir sem afmarkast síður en svo af strandlengju Íslands. Ábyrgðarlaus afstaða sumra ríkja, Evrópusambandsins og Alþjóðagjaldeyrissjóðsins gagnvart hruni íslenska efnahagskerfisins sýnir að þau eru ófær um að draga lærdóm af hruni þess samfélags sem Ísland var holdgervingur fyrir – þ.e. samfélags óhefts markaðsfrelsis, einkum frjálsra fjármálamarkaða, sem þessir sömu aðilar tóku þátt í að móta.

 

Skáldskapur Alþjóða gjaldeyrissjóðsins

Tökum fyrst kröfur Bretlands og Hollands. Hrun íslensku bankanna snertir þessi lönd beint, enda tóku þau dótturfyrirtækjum bankanna og útibúum opnum örmum þrátt fyrir að yfirvöld þessara sömu landa hafi að einhverju leyti verið vöruð við þeirri hættu sem vofði yfir bönkunum. Nú krefjast þau þess að Ísland greiði þeim himinháar upphæðir (Bretlandi meira en 2,7 milljarða evra og Hollandi meira en 1,3 milljarða evra), og það á 5,5% vöxtum. Löndin telja að Íslandi beri að gangast í ábyrgð fyrir innlán í Icesave, netbankaútibúi Landsbankans sem bauð mun hærri vexti á innlánum en keppinautarnir. Það voru Hollendingar og Bretar sem ákváðu einhliða að upphæð innistæðutryggingarinnar ætti að vera ekki aðeins 20 þúsund evrur fyrir hvern reikning, rétt eins og kveðið var á um í evrópskum og íslenskum lögum– nokkuð sem þegar var ógerlegt fyrir íslensku ríkisstjórnina að standa við, en hún hafði tilkynnt mjög fljótlega eftir að bankarnir voru þjóðnýttir að aðeins væri hægt að ábyrgjast innlán á Íslandi –, heldur að upphæð 50.000 til 100.000 evrur, jafnvel hærri. Raunar var gripið til hneykslanlegra þvingunarráðstafana vegna þessa. Bretland greip þannig strax í októberbyrjun til afar róttækra aðgerða: frysti innistæður á reikningum Landsbankans og einnig  Kaupþings, sem þó hafði nákvæmlega ekkert með Icesave að gera, og beitti til þess lögum um baráttu gegn hryðjuverkum. Með þessu setti Bretland Íslendinga, bandamenn sína í NATO, í sama flokk og hryðjuverkasamtök á borð við Al Quaida... Upp frá þessu virðist Bretland hafa lagst með öllum sínum þunga gegn því að alþjóðasamfélagið grípi til nokkurra ráðstafana sem komið geta Íslandi að gagni fyrr en það hefur haft sitt fram. Gordon Brown gaf þannig í skyn í breska þinginu að hann „ynni með Alþjóðagjaldeyrissjóðnum“ til að ná fram kröfum sínum gagnvart Íslandi. Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn þurfti því að fresta því að lána Íslandi, og setti afar hörð skilyrði fyrir veitingu lánsins. Það á við um þau markmið að ná jafnvægi í fjárlögum á Íslandi í síðasta lagi árið 2013, markmið sem ekki er gerlegt að ná, en kemur engu að síður til með að leiða til gríðarlegs niðurskurðar í grundvallarmálaflokkum á borð við menntakerfið, heilbrigðiskerfið, almannatryggingakerfið, o.s.frv. Afstaða Evrópusambandsins og annarra Evrópuríkja var lítið skárri. Evrópuráðið tók strax í nóvember skýra afstöðu með Bretlandi þegar forseti ráðsins lét að því liggja að aðstoð myndi ekki berast frá Evrópu meðan Icesave málið væri enn ófrágengið; raunar má segja að Barosso, sem þá var allur með hugann við eigin kosningabaráttu og dauðhræddur við að styggja helstu stuðningsmenn sína, Breta, hafi þá eins og fyrri daginn algerlega verið búinn að missa stjórn á atburðarásinni. Sama  má segja um Norðurlöndin, sem þó eru ötulir talsmenn alþjóðasamstöðu, sem afreka það nú helst að bregðast ekkert við þeirri kúgun sem Ísland er beitt – nokkuð sem dregur úr trú manna á raunverulegan vilja þeirra til þess að veita Íslandi stuðning.

<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->

Bresk stjórnvöld bera líka ábyrgð

Brown heldur því ranglega fram að hann og ríkisstjórn hans beri enga ábyrgð á þessu máli. Brown ber siðferðilega ábyrgð þar sem hann var fremstur í flokki þeirra sem hömpuðu svo mjög því skipulagi sem nú er komið í þrot. En hann ber líka ábyrgð að því leyti að hann getur ekki skýlt sér á bak við lagalega stöðu Icesave –að það heyri formlega undir íslensk yfirvöld bankamála – og sagt að Bretland hafi hvorki haft tök né lagalega stöðu til að fylgjast með starfsemi þeirra. Hvernig er hægt að ímynda sér að 40 manns í Reykjavík hafi getað haft virkt eftirlit með starfsemi banka í hjarta fjármálahverfisins í Lundúnum? Það er raunar athyglisvert að evrópskar reglugerðir sem fjalla um fjármálasamsteypur virðast greinilega gera ráð fyrir að  aðildarríki ESB sem heimila starfsemi slíkra fyrirtækja frá þriðja landi verða að fullvissa sig um að þau séu undir jafn miklu eftirliti frá upprunaríkinu og kveðið er á um í evrópskum lögum. Þannig kann að vera að bresk yfirvöld hafi brugðist að þessu leyti – nokkuð sem raunar kemur ekki mikið á óvart þegar „frammistaða“ annarra enskra banka í bankakreppunni er skoðuð, banka sem voru alls ótengdir Íslandi... Það hversu mjög Brown hefur beitt sér gegn þessu smáríki er því ekki hægt að skýra á annan hátt en þann að hann hefur viljað ganga í augu eigin kjósenda og skattgreiðenda, fólks  sem að sönnu  varð fyrir miklu fjárhagstjóni og rétt er að halda til haga.. Rétt er að undirstrika að íslenskar stofnanir  bera mikla ábyrgð á þessu máli. En þýðir það að menn eigi að líta fram hjá því að bresk stjórnvöld bera jafn mikla ábyrgð, en láta íslensku þjóðina axla allar byrðarnar?

<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->

Ætla Evrópa og AGS að koma Íslandi á vonarvöl?

<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->

Þess ber að gæta að Ísland, sem hefur  einungis tekjur af útflutningi, kemur ekki til með að geta staðið undir þessum ábyrgðum.  Samningurinn um Icesave, sem Alþingi greiðir atkvæði um á næstunni, myndi þýða aukna skuldsetningu Íslands. Hlutfallslega er um að ræða upphæð sem er sambærileg við það að Bretar tækju á sig 700 milljarða sterlingspunda skuld eða að Bandaríkjamenn tæku á sig 5600 milljarða dollara skuld. Það er heldur ekki raunhæft að Ísland geti skilað hallalausum fjárlögum innan fimm ára á sama tíma og fjárlagahalli flestra ríkja eykst gríðarlega. Þar fara fremst í flokki stórveldi heimsins, ekki síst Bretland og Bandaríkin. Ef Evrópa og Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn snúa ekki við blaðinu kann vera að þau vinni sannkallað afrek: dragi land þar sem þjóðartekjur á hvern íbúa hafa verið með þeim hæstu í heimi niður á stig þeirra allra fátækustu... Afleiðingin: Íslendingar, sem langflestir eru vel menntaðir, fjöltyngdir og í nánum tengslum við Norðurlöndin þar sem þeir aðlagast auðveldlega, eru þegar farnir að flýja land. Þegar til kastanna kemur verður hvorki hægt að endurgreiða Alþjóðagjaldeyrissjóðnum, né Bretlandi né Hollandi. Lega Íslands er hernaðarlega mikilvæg og landið ríkt af náttúruauðlindum. Ef svo fer sem horfir mun aldurssamsetning íbúanna breytast og ungt menntað fólk flytja úr landi. Þeir  sem eftir verða munu eiga meira undir þeim sem hæst býður. Engum dylst aukin áhugi Rússa á svæðinu.

<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->

Lausnir eru til

En það eru til aðrar lausnir. Aðildarlönd Evrópusambandsins hefðu þannig getað hugað að leiðum sem gerðu þeim kleift að axla ábyrgð í málinu, koma betra skipulagi á fjármálamarkaðina, jafnvel taka á sig að minnsta kosti hluta skuldarinnar vegna þess að þeim láðist að sinna hlutverki sínu sem eftirlitsaðilar gagnvart bönkunum – nokkuð sem er síður en svo bannað samkvæmt evrópskum lögum. Þau hefðu getað boðið Íslandi, sem hefur auðvitað enga reynslu í málum sem þessum, aðstoð í þeirri rannsókn sem er ætlað að leiða í ljós hvað gerðist og greina ástæður hrunsins að fullu. Evrópuríkin hefðu getað notað þetta tilefni og efnt til umræðu um hvernig megi kljást við  alþjóðlega glæpastarfsemi, einkum fjármálaglæpi með beitingu evrópskra laga. Eins hefðu Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn og forstjóri hans geta notað þetta tækifæri til að endurskoða rækilega þau skilyrði sem sjóðurinn setur fyrir lánveitingum. Það er hægt gera þau raunhæfari, hugsa þau betur og til lengri tíma og taka meira tillit til félagslegra þátta. Þannig hefði fyrsta skrefið verið stigið í átt að nauðsynlegum og löngu tímabærum  umbótum á fjölþjóðlegum stofnunum sem hafa lykilhlutverki að gegna í alþjóðasamstarfi. Strauss-Kahn, forstjóri Alþjóðagjaldeyrissjóðsins, missti hér af gullnu  tækifæri til þess að láta loks verkin tala.

<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->

Viðbrögð Evrópuþingsins

Það mun augljóslega kosta mikinn tíma, og orku að halda þessari umræðu lifandi, og það þarf að vera vel á verði – einkum á Evrópuþinginu þar sem búast má við  miklum umræðum um þetta efni á næstu mánuðum. Svíum, sem nú eru í forsæti í Evrópusambandinu, virðast nefnilega ekkert sérlega mikið í mun að setja fjármálageiranum skýrari lagaramma  Andstæðingar ríkisafskipta eru ráðandi í þeim nefndum Evrópuþingsins sem fjalla um efnahagsmál og eru Bretar þar fremstir í flokki. Það er því ljóst að þeir sem ráða ferðinni hafa ekkert lært, heldur á að halda áfram á sömu braut. Við þurfum því að krefjast þess að alþjóðasamfélagið veiti svör við því hvernig koma eigi í veg fyrir hrun og hörmungar eins og Ísland lenti í. Það á ekki að líðast að alþjóðasamfélagið yppi öxlum og láti sem engra breytinga sé þörf og beiti lönd eins og Ísland þrýstingi af fullkomnu miskunnarleysi.

Hrannar segist sjá eftir að hafa skammast yfir grein Evu Joly!

  The "Fixer."

Fyrst sagði Hrannar álit sitt, og stjórnmálaelítunnar, á grein Evu Joly!  (Liður þögguninni!)

þá var Hrannari sagt að þetta liti ekki vel úr fyrir hann og elítuna!

Hrannar sér eftir öllu saman!

Ályktun:  Sælir eru einfaldir!

Lýðræði hins Nýja Íslands í hrakningum. Gagnsæinu úthýst af valdsmönnum kerfisins!

Ýmislegt virðist bannað á hinu Nýja Íslandi, eða að minnsta kosti ekki talið mjög æskilegt!Það hlýtur að teljast kaldhæðni örlaganna að búsáhaldabyltingin hafi fætt af sér þetta afstyrmi!  Þöggunin er enn meiri í dag en áður. 

Eva Joly sem hefur afrekað að sparka í afturendann á ríkisvaldinu.  Hún hefur komið af stað raunverulegri rannsókn á fjármálakerfinu.  Rannsókn sem ekki átti að fara fram í raun, þegar lagt var af stað með einn sýslumann af landsbyggðinni.

Auðmennirnir fyrrverandi hóta kærum og málssóknum, ef einhver vogar sér að skrifa eða tala um fjármálaævintýri þeirra!

Sýslumaðurinn, sem er sennilega vanhæfur í málinu, lætur sig hafa það að fara að óskum Kaupþings og setur lögbann á birtingu upplýsinga um lánaþrugl bankans rétt fyrir hrun.

Nú má ekki segja sannleikann um ástandið á landinu og aðdraganda þess.  Ekki í útlöndum og ekki innanlands.

Okkur, sem eigum að borga fyrir sukk fyrri ára með sköttum og skertum lífskjörum, kemur ekki við hver stofnaði til skuldanna og hve miklar þær eru.  Það er að minnsta kosti skoðun stjórnenda Nýja Kaupþing og Sýslumannsins í Reykjavík, svo og aðstoðarmanns Heilagrar Jóku.

Engum kemur það við, að við Íslendingar erum ekki borgunarmenn fyrir þeim ógnarskuldum sem hrun efnahagskerfisins sturtaði yfir okkur.  Hvorki okkur Íslendingum né útlendingum.  Ráðamenn þjóðarinnar þegja þunnu hljóði, nema þegar þagga þarf niður í þeim sem voga sér að birta sannleikann, og þegar þeir eru að gefa okkur rangar upplýsingar um stöðuna og framtíðarhorfur, og hvert þeir vilja stefna með þetta auma þjóðfélag.

Hvert stefnir og hver staðan er kemur alþýðu manna ekki við.  Aðeins elítan er talin verðug!

Kannski hryllir elítunni svo við ástandinu, að hún bara vill ekki láta minnast á það.  Kannski vonar hún, að þetta hörmungarástand, sem hún kom okkur í hverfi ef ekki er talað um það.  Og kannski heldur elítan að þetta reddist.  Elítan er þá ein um það!

Hrannar sendir Joly tóninn

Ritskoðun á þessu bloggi?

Þegar óvenju margar flettingar eru á síðunni má reikna með að fljótlega birtist viðvörum eða tilkynning um brottrekstur af mogga blogginu.  Ég er búin að fá tvær viðvaranir. Báðar vegna kvartana hægrimanna.  Nefni engin nöfn.  Þau er að finna hér annarssataðar á síðunni.  Ekki fletta til að leita.  Það ruglar "systemið".  Þ.e. sjá hér að ofan!